Исога илк эргашувчилар Унинг инсон қиёфасидаги Худо эканлигига бутунлай амин бўлганлар. Павлус: “Исо Масиҳ кўринмас Худонинг инъикосидир. Худо бутун камолотни Унда жо қилишни хуш кўрди”,- дейди. Юҳанно эса Исо бутун борлиқни яратгани ҳақида гапиради. Бутрус:  “Гуноҳларингиз кечирилиши учун ҳар бирингиз Унинг номига имон келтиришингиз керак”, - дейди .
Лекин Исо Ўзи ҳақида нима деган? У Ўзини ҳеч Худога тенглаштирганми? Инжилга кўра...худди шундай! Қуйида Унинг ердаги ҳаёти вақтида шу ҳақда айтганларидан баъзилари ўша вазиятлар билан бирга келтирилган:

Исо – Худоми? У Ўзининг Худо эканлигини қандай изҳор қилди? - Сен ҳали эллик ёшга тўлганинг йўғу, Иброҳимни ҳам кўрибсан-а?! – дейишди яҳудийлар Унга. Исо уларга : “Сизларга ростини айтай: Иброҳим вужудга келмасидан олдин Мен бор эдим”, - деди. Шунда Исога отиш учун тош олдилар. Лекин Исо улардан чекиниб, маъбаддан ташқарига чиқди (Юҳанно 8:57-59).

 “Мен ва Отам – бирмиз”. Шунда яҳудий дин арбоблари Исони тошбўрон қилмоқчи бўлиб, тош ола бошладилар. Мен сизларга Отамнинг номидан кўп хайрли ишлар кўрсатдим, уларнинг қайси бири учун Мени тошбўрон қилмоқчисизлар?, - сўради Исо. Яҳудий дин арбоблари Унга жавобан: “Сени хайрли ишинг учун эмас, балки куфрлигинг учун тошбўрон қилмоқчимиз. Сен одам бўла туриб Ўзингни Худо деяпсан!”, – дейишди (Юҳанно 10:30-33).

Исо хитоб қилиб деди: “Менга ишонган одам Менга эмас, балки Мени Юборганга ишонган бўлади. Мени кўрган одам Мени Юборганни кўрган бўлади. Менга ишонган ҳар бир киши зулматда қолмасин, деб Мен дунёга нур бўлиб келганман” (Юҳанно 12:44-46).

Шогирдларининг оёқларини ювиб бўлгач, Исо тағин уст кийимини кийиб, ёнбошлади. Шогирдларига айтди: “Мен сизларга нима қилганимни англадингларми? Сизлар Мени Устозимиз ва Раббимиз деб атайсизлар ва тўғри қиласизлар, чунки Мен худди шундайман. Шундай қилиб, агар Мен Раббингиз ва Устозингиз бўла туриб оёқларингизни ювган бўлсам, сизлар ҳам бир-бирингизнинг оёқларингизни ювишингиз қарздир” (Юҳанно 13:12-14).

Исо унга деди: ”Мен йўл, ҳақиқат ва ҳаётдирман. Менсиз ҳеч ким Отанинг олдига боролмайди. Агар Мени билсангиз, Отамни ҳам биласизлар. Бундан бўён Уни биласизлар, Уни кўргансизлар”. Филип Исога деди: “Раббий, бизларга Отани кўрсат, шу биз учун етарли!”

  - Филип, - деди унга Исо, - Мен шунча вақтдан бери сизлар билан биргаман-у, Мени танимайсанми? Мени кўрган Отамни кўрган бўлади. Энди сен қандай қилиб,  “Отани бизларга кўрсат”, деяпсан?” (Юҳанно 14:6-9)

Исо – Худоми? У Ўзини қандай тасвирлайди? Исо уларга деди: ”Сизларга ростини айтсам, сизларга осмондан нон берган Мусо пайғамбар эмас. Осмондан тушган ҳақиқий нонни сизларга Менинг Отам беради. Худо берган нон осмондан тушувчи ва дунёга ҳаёт бағишловчи нондир”.  Бунга қарши халқ: “Ҳазрат, бундай нонни бизга доимо бериб тургин!” – деди Исога. Исо шундай айтди: “Мен ҳаёт нониман. Менинг ёнимга келган одам сира оч қолмас, Менга ишонган одам ҳеч қачон чанқамас” (Юҳанно 6:32-35).

Исо яна халққа хитоб қилди: “Мен оламниг нуриман. Кимки Менга эргашса, зулматда юрмайди, балки ҳаёт нурига эга бўлади”. Исонинг сўзига қарши фарзийлар: “Сен Ўзингга Ўзинг шоҳидлик беряпсан. Сенинг шоҳидлигинг ҳақиқат эмас”, - дейишди. Исо шундай жавоб берди: “Мен Ўзимга Ўзим шоҳидлик берсам ҳам, тўғри шоҳидлик бераман. Чунки Мен қаердан келиб, қаерга кетаётганимни биламан. Сизлар эса Менинг қаердан келиб, қаерга кетаётганимни билмайсизлар” (Юҳанно 8:12-14).

Шу сабабли Исо яна гап олди: “Сизларга ростини айтай: Мен қўйларнинг эшигиман. Мендан илгари ўтганларнинг ҳаммаси ўғри ва босқинчи эдилар. Лекин қўйлар уларга қулоқ солмадилар. Мен эшикман. Ким Мен орқали кирса, нажот топади. У кириб чиқиб, яйлов ҳам топади. Ўғри фақат ўғирлаш, бўғизлаш, барбод қилиш учун келади. Мен эса уларга ҳаёт, фаровон ҳаёт бериш учун келганман. Мен яхши чўпонман. Яхши чўпон қўйлари учун жонини бағишлайди” (Юҳанно 10:7-11).

 -  Ҳазрат! – деди Марта Исога. – Агар Сен бу ерда бўлганингда эди, менинг акам ўлмас эди. Аммо ҳозир биламан, Сен Худодан нима сўрасанг, Худо Сенга беради. – Сенинг аканг тирилади, - деди Исо.  – Биламан , қиёматда, охиратда тирилади, - деди Марта. Исо унга деди: - Мен тирилиш ва ҳаётдирман. Менга ишонган одам ўлса ҳам яшайди. Кимда-ким Менга ишониб яшаса, то абад ўлмайди. Бунга ишонасанми? – Ҳа, Раббим, - деди Марта, --Сен оламга келадиган Масиҳ, Худонинг Ўғлисан, деб ишонаман (Юҳанно 11:21-27).

Исо – Худоми? У ерга нима қилиш учун юборилганман деган? Исо эса уларни ёнига, чақириб деди: “Биласизларки, дунё халқлари устидан салтанатли подшоҳлар бор, эл устидан отабеклар ҳокимлик қилади. Аммо сизнинг орангизда бундайлар бўлмасин. Орангизда ким катта бўлишни истаса, сизга хизматкор бўлсин. Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, сизга қул бўлсин. Зеро Инсон Ўғли ҳам Ўзига хизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи хизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни қутқариш учун келган” (Матто 20:25-28).

У шогирдларига таълим бериб, шундай деди: “Инсон Ўғли одамлар қўлига тутиб берилади. Уни ўлдиришади, ўлдиришгандан уч кун кейин эса У қайта тирилади”. Шогирдлар эса бу сўзларни тушунмасалар-да, аммо Ундан сўрашга ҳам ботина олмадилар (Марк 9:31,32).

 “Зеро Худо оламни шунчалик севдики, Ўзининг ягона Ўғлини берди, токи Унга ишонган ҳар  бир киши ҳалок бўлмасин, балки абадий ҳаётга эга бўлсин. Худо оламни ҳукм қилиш учун эмас, балки Ўғли орқали қутқариш учун Ўғлини дунёга юборди. Унга ишонган одам ҳукм қилинмайди. Унга ишонмаган одам эса аллақачон маҳкум бўлган, чунки Худонинг ягона Ўғли исмига ишонмаган” (Юҳанно 3:16-18).

 “Отам кимни Менга берган бўлса, Менинг олдимга келади. Олдимга келган одамни эса сира қувиб чиқармайман. Мен Ўз иродамни эмас, балки Мени юборган Отамнинг иродасини адо этиш учун осмондан тушганман. Мени юборганнинг иродаси – Унинг Менга берганларидан ҳеч бирини йўқотмаслигим, балки охирги кунда уларнинг ҳар бирини тирилтиришимдир. Отамнинг иродаси яна шуки, Унинг Ўғлини кўрган, Унга ишонган ҳар бир киши абадий ҳаётга эга бўлсин. Мен эса бундайларни охирги кунда тирилтираман” (Юҳанно 6:37-40).

Ҳали ҳам Исо Худоми ёки йўқми деб ажабланяпсизми? Исонинг сўзларини ва У нима учун келганлигини тушуниш учун шу сайтдан Инжилнингҳанно" қисмини очиб ўқинг.




Leave a Reply.